தோட்டத்து விருந்தாளிகள்

தோட்டத்தில் விதை போடுகிறோம், செடி வளர்க்கிறோம். அறுவடை செய்கிறோம். அதை சமைத்து சாப்பிடும் போது ஒரு பெரிய சந்தோசம். அதிகமாய் வரும் போது அதை சொந்த பந்தங்களுக்கு கொடுக்கிறோம். அதிலும் ஒரு சந்தோசம். அதையும் தாண்டி இவ்வளவு பசுமையாய் செடியும் மரங்களுமாய் உருவாக்கிய இடத்தில் சில பறவைகளுக்கும், அணில்களுக்கும் கொஞ்சம் இடமும் உணவும் கொடுத்தால் இன்னும் சந்தோசம் தானே.

விவசாயம் என்பதே பிற உயிர்களுக்கும் உணவளிப்பதாக இருக்க வேண்டும் என்று மறைந்த நம்மாழ்வார் ஐயா கூறுவார். இயற்கையின் அமைப்பு அப்படித்  தான் இருந்தது. நாம் ரசாயன உரங்களை அள்ளிப் போட்டு நிலத்தில் இருக்கும் நுண்ணுயிர்கள், மண்புழு என்று அத்தனை உயிர்களையும் அழித்தோம். பிறகு பூச்சிக் கொல்லி என்ற பெயரில் அத்தனை விஷத்தையும் தெளித்து அதை கொஞ்சம் சாப்பிட்டு கொண்டு அலைந்த பறவைகளையும் அழித்து, நாமும் அழிந்து கொண்டிருக்கிறோம். இப்படி தான் நமது விவசாயம் போய் கொண்டிருக்கிறது.

தோட்டம் ஆரம்பிக்கும் போதே சின்னதாய் அணில்களுக்கு ஒரு தட்டு செய்து அதில் கொஞ்சம் சூரியகாந்தி விதைகள் போட்டு வைத்த போது நிறைய அணில்கள் வந்து போவதை தொடக்கத்தில் இங்கே எழுதி இருந்தேன்.

பிறகு நிறைய பறவைகளும் வருவதை பார்த்து அவைகளுக்கு என்று நிரந்தரமாய் ஒரு வீடு ஒன்றை கட்டினேன். வீட்டை சுற்றி வளர்ந்த புல்லை வெட்டி கூரை எல்லாம் வேய்ந்து ஒரு வீடு. அதில் அவைகள் குடிக்கவும், நீந்தி விளையாடவும் சில தண்ணீர் தொட்டிகள் (Plastic Trays). அணிகளுக்கு சூரியகாந்தி விதை கிண்ணம், பறவைகளுக்கு பழங்கள் வைக்க தட்டு என்று அமைத்தேன். நிறைய அணில்களும், பறவைகளும் வர ரெகுலராக ஆரம்பித்தது. அவைகள் நான் வைத்திருக்கும் தண்ணீரில் குளித்து கும்மாளம் போடும் அழகே தனி. இதை எல்லாம் ஒரு ஓரமாய் அமர்ந்து பார்த்துக் கொண்டே இருக்கலாம். மனதுக்கு அவ்ளோ சந்தோசமா இருக்கும்.

எங்க வீட்டை சுற்றி எப்பவுமே அராஜகம் செய்துகொண்டு சுற்றும் ஒரு பறவை கூட்டம் பூணில் (இந்த பறவையை நீங்கள் எப்படி கூறுவீர்கள் என்று தெரியவில்லை. ஆங்கிலத்தில் Jungle babblers என்கிறார்கள்). அவைகளின் கூடு ஓன்று எப்பவுமே எங்க வீட்டு ஜாதி மல்லி கொடியில் இருக்கும். அவை முட்டையிட்டு குஞ்சு பொறித்து பறக்கும் வரை ஒரு தொடர் புகைப்படம் கூட எடுத்திருக்கிறேன். முட்டையில் இருந்து வெளியே வந்து வெறும் பத்தே நாளில் பறந்து விடுகிற அளவுக்கு வேகமாய் வளர்வது ஆச்சரியம். 

கீழே உள்ள படங்கள் தோட்டத்தில் மா மரத்தில் தையல் பறவை (Tailor Bird) ஓன்று கூடு கட்டியபோது எடுத்தேன்.

வீடு என்று இருந்தால் சிட்டுக்குருவி இல்லாமலா?. சில பறவைகள் மனிதனை நம்பி வாழ்பவைகளாகவே அமைந்தவை. அதில் சிட்டுக்குருவியும் ஓன்று. முன்பெல்லாம் வீட்டில் சமையல் பாத்திரம் எல்லாம் கழுவ வெளியே எடுத்து போட்டிருப்பார்கள். அதில் ஒட்டிக் கொண்டிருக்கும் சோற்றை சிட்டுக் குருவிகள் சாப்பிட்டுக் கொள்ளும். கோழிகளுக்கு தூவும் அரிசி, கம்பு போன்றவற்றை நிறைய குருவிகளும் கோழிகளோடு சேர்ந்து சாப்பிட்டுக் கொள்ளும். நெல் அவித்து காய போட்டிருப்பார்கள், தானியங்கள் காய வைத்திருப்பார்கள் அவைகள் மூலம் நிறைய பறவைகள் பசியாற்றிக் கொள்ளும்.

ஊரில் அம்மா வீட்டில் இப்போதும் ஒரு பெரிய சிட்டுக் குருவி கூட்டமே சுற்றிக் கொண்டிருக்கும். அவை பாட்டுக்க வீட்டிற்குள்ளேயே வந்து அம்மா போட்டு வைத்திருக்கும் அரிசியை சாப்பிடும். நாம் வாசலிலேயே அமர்ந்திருந்தாலும் மதிக்கவே செய்யாது. தைரியமாய் உள்ளே வந்து போகும்.

இப்போது யாரும் சமையல் பாத்திரம் கழுவ வெளியே போடுவதில்லை. அப்படியே போட்டாலும், நாம் பயன்படுத்தும் dish washer liquid எல்லாம் கலந்த சோற்றை சாப்பிட்டால் இருக்கிற கொஞ்சம் குருவிகளும் காலி ஆகிவிடும். மருந்துக்கு கூட வீட்டுக்கு வெளியே உணவு பொருட்கள் கொட்டாத  அளவுக்கு வாழ்க்கை முறை மாறிவிட்டது   (ஆனால் மூட்டை மூட்டையாய் பாலிதீன் கவரில் குப்பையை கொட்டுவோம்..அது வேற). இதனாலயே சிட்டுக்குருவிகள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் குறைந்து விட்டது.

தொடக்கத்தில் இங்கே தோட்டத்தில் நிறைய பறவைகள் வந்தாலும் சிட்டுக்குருவிகள் வந்ததில்லை. பக்கத்துக்கு தெருவில் நிறைய பார்த்திருக்கிறேன். ஒரு நாள் ஒரே ஒரு குருவி எதேச்சையாய் வீட்டின் அருகில் மரத்தில் அமர்ந்திருந்தது. நான் ஓடி போய் கொஞ்சம் அரிசி கொண்டு வந்து அதன் பார்வையில் படும் படி வைத்தேன். அடுத்த நிமிடமே வந்து சாப்பிட்டு போனது. அடுத்த நாளே நமது உணவு கூடத்தின் புதிய கிளை ஒன்றை வீட்டின் முன்னால் திறந்து கொஞ்சம் அரிசியும், தண்ணீரும் வைக்க கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் குருவி கூட்டம் வர ஆரம்பித்தது. இப்போது பத்து குருவிகள் வரை கூட்டமாய் வருகிறது.

பொதுவாய் சிட்டுக்குருவிகள் வீட்டில் எங்கேயாவது இருக்கும் இடைவெளிகளில் கூடுகட்டி வாழும். காங்க்ரீட் வீடுகள் வந்த பிறகு அதற்க்கும் இடம் இல்லாமல் ஆக்கி விட்டோம். மொபைல் டவர் கதிர்வீச்சால் அவைகள் குறைந்து விட்டதாக கூறுவதெல்லாம் சரி இல்லை என்றே கூறுகிறார்கள். அவைகள் குறைந்து போனதற்கு முக்கிய காரணம் உணவு கிடைக்காமல் போனதும் (வயலில் கிடைக்கும் நெல்லிலும், கம்பிலும் எவ்வளவு பூச்சி மருந்து இருக்கும் என்று சொல்ல தேவை இல்லை), வசிக்க இடம் இல்லாமல் போனதும் முக்கிய காரணம் (அதற்கு காரணம் நாம் தான்). இங்கே Nest Box சில வைத்து விடலாம் என்று இருக்கிறேன். விசாரித்து பார்த்ததில் கோவையில் எங்கும் கிடைக்கவில்லை. நானே செய்து வைத்து பார்க்கலாம் என்று இருக்கிறேன்.   

ஒரு முறை இங்கே மைனா கூட்டம் ஓன்று இடம் இல்லாமல் மூடிக்கிடக்கும் கடை ஒன்றின் ஷட்டர் இடைவெளியில் கூடுகட்டி வைத்திருந்தது. அந்த ஷட்டரை திறந்தால் அவ்ளோ தான். அவைகளுக்கு சுத்தமாய் இடமே இல்லாமல் போனது நன்றாகவே தெரிந்தது. இதை பார்த்த பிறகு வீட்டில் நான் சில ஓடுகளை வாங்கி சில அமைப்புகளை உருவாக்கி வைத்தேன். இன்னும் ஏதும் கூடு கட்டவில்லை. எதாவது கூடு காட்டுகிறதா என்று பார்க்கலாம்.

   இப்போது எங்க வீட்டில் சரியாய் காலை 7 மணிக்கு பார்த்தால் ஒரு ஜோடி Bulbul பறவை வந்து பழம் வைக்க வில்லை என்றால் வீட்டை சுற்றிக் கொண்டே இருக்கும். அணில் கூட்டம் எல்லாம் அவ்வளவாய் மாதுளை பழங்களை சேதம் பண்ணுவதில்லை. வந்து கொஞ்சம் சூரியகாந்தி விதைகளை சாப்பிட்டுவிட்டு போய்விடும். மைனா கூட்டமும், பூணில் கூட்டமும் குளித்து கும்மாளம் இட்டுக்கொண்டிருக்கும். சிலநேரம் மரங்கொத்தி, செம்பருந்து என்று பெரிய சில பறவைகளும் வந்து நீரருந்தி செல்கிறது.

நண்பர்கள் முடிந்தால் வீட்டில் சின்னதாய் இரண்டு Tray வாங்கி ஒன்றில் தண்ணீரும், ஒன்றில் அரிசி, தானியம் எதாவது போட்டு வையுங்கள். முக்கியமாய் கோடை காலங்களில் அவை தண்ணீருக்கு ரொம்பவே கஷ்டப்படும். தண்ணீராவது ஒரு நிழலில் வைத்து பாருங்கள். கண்டிப்பாய் நமது தோட்டம் இன்னும் அழகாய் மாறும்.